Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Τώρα είναι άδεια η γυάλινη σφαίρα...


Πόσο εύκολο είναι να μιλάς "απλά";
Για να καταφέρεις να πεις κάτι "απλά", πρέπει το νόημα να είναι αμιγές αληθινό, χωρίς ίχνος ψέματος. Αυτό προϋποθέτει να μη φοβάσαι για τον οποιδήποτε λόγο να πεις την αλήθεια. Να είναι ο λόγος σου καθαρός απο υπεκφυγές, ασχέτως αν θα προτιμούσες να κρύψεις κάποια πράγματα απλά για να μην πληγώσεις τον συνομιλητή σου.
Για να είναι τα λόγια σου "απλά", χρειάζεται να μην διστάζεις να ξεγυμνώσεις τον εαυτό σου. Να έχεις το κουράγιο και τη δύναμη να σταθείς απέναντι από τον άλλο χωρίς να φοράς την πανωπλία σου και χωρίς την γυάλινη προστατευτική σφαίρα σου. Να έχεις εμπιστοσύνη στον συνομιλητή σου ότι δε θα εκμεταλευτεί αυτή σου την ευάλωτη κατάσταση και ότι θα ακούσει ακριβώς αυτά που θα του πεις. Να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να ωραιοποιήσεις τα λόγια σου για να περάσεις το νόημα σου.
Είναι πιό εύκολο λοιπόν να μιλάς "απλά" σε αγνώστους, ξένους παρά σε γνωστούς. Πιό εύκολα ο λόγος σου είναι καθαρός ατόφιος στυγνός και συνεπώς "απλός" όταν τον απευθύνεις σε άτομα που δεν τα ξέρεις και τόσο καλά και άρα ούτε αυτά σε ξέρουν για να έχουν την δύναμη να σε φοβίσουν ή να σε στριμώξουν.
Τώρα μην πάει το μυαλό σου σε γονείς και φίλους και συντρόφους, ότι τους φορτώνεις με πολύπλοκο λόγο για να προστατεύεσαι και να προστατεύεις. Σ'αυτούς μιλάς όπως μιλάς στον εαυτό σου... εκτός αν δεν έμαθες πως να μιλάς σε εσένα, άρα θα πρέπει να το πιάσουμε από την πολύ αρχή του το ζήτημα.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Καπνισμένο Τσουκάλι

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.

Γιάννης Ρίτσος