Πάμε-έλα Άντε-ρε-σόν

Είχα πάει πριν μερικά χρόνια σε ένα διήμερο σεμινάριο με τίτλο "σύγχρονοι μεθόδοι επικοινωνίας και αποτελεσματικής προσέγγισης". Πλάκα είχε. Λίγα πράγματα θυμάμαι από αυτές τις δυό μέρες: που κάποια φάση ξημερώματα έψαχνα για λίμα επειδή έσπασε το νύχι μου (και να μη είχα πιεί πάλι θα έψαχνα), που ο ομιλητής φόραγε άσπρα και που μας είχε συμβουλεύσει για να επιτύχουμε τους στόχους μας να τους γράψουμε σε ένα χαρτί και να τους διαβάζουμε κάθε νύχτα πριν κλείσουμε τα μάτια...Έτσι λέει χωρίς να το καταλάβουμε θα έχουν ήδη επιτευχθεί.

Δεν το δοκίμασα. Μου φάνηκε τόσο αυστηρή μέθοδος και αγχωτική...σαν προγραμματισμένο ρομπότ, σαν ψυχρός εκτελεστής. Ο ομιλητής πούλαγε μάλιστα στο τέλος του σεμιναρίου ένα cd με μεθόδους χαλάρωσης οι οποίες ήταν η εξής: η φωνή του να λέει "είμαι ήρεμος, είμαι χαλαρός, μπορώ να τα καταφέρω". Το cd δεν το αγόρασα... το σκεφτόμουνα στην αρχή γιατί λέω θα έχει καμιά άσκηση, κανένα τραγουδάκι για meditation... ευτυχώς πρόλαβα να πληροφορηθώ για το περιεχόμενο... Ένα σεμινάριο λοιπόν για μια αγχωτική μέθοδο με σκοπό της να σε σπρώξει στα όρια σου για τα καλύτερα δυνατα αποτελέσματα και ένα cd για να σε χαλαρώνει από το άγχος... ειρωνία; οξύμωρο σχήμα; τίποτα από τα δύο;

Πού τα θυμήθηκα τώρα αυτά; έλα μου ντε...