Εις αναζήτηση κελεπουριού

Από τα 8 μου περίπου ονειρεύομαι το γάμο μου. Θα πήγαινα στην εκκλησία ντυμένη με ένα ολόλευκο νυμφικό με την άμαξα με τα δύο άσπρα άλογα που θα οδηγούσε ο πατέρας μου, θα με κατέβαζε ο γαμπρός από την άμαξα, θα σκουντουφλούσα και θα έπεφτα στην αγκαλιά του, αυτός θα μου χαμογελούσε θα μου έδινε την ανθοδέσμη και αγκαζέ θα προχωρούσαμε προς τα ενδότερα της εκκλησίας. Στα αριστερά μας θα στέκονταν όλες οι κακιασμένες και μισησμένες συμμαθητρίες/φιλενάδες/γειτόνισσες που σκασμένες από τη ζήλια τους θα έμεναν με το στόμα ανοιχτό με το πόσο καρακουκλάρα ήμουν και με το τι κελεπούρι θέλησε να με παντρευτεί.

Κατά την διάρκεια των 15 τελευταίων χρόνων, άλλαζαν πολλά πράγματα σ'αυτό το όνειρο. Κυρίως ο γαμπρός και το μεταφορικό μέσο. Αυτό που σίγουρα δεν άλλαξε είναι ο θαυμασμός των άλλων για το πόσο καρακουκλάρα ήμουν και για το κελεπούρι που με διάλεξε. Τώρα μην παρεξηγηθώ, ο κάθε ένας γαμπρός που ονειρευόμουνα στο πλάι μου, εγώ πάντα τον έβλεπα και τον πίστευα για κελεπούρι - όλα αυτά περι του έρωτα που είναι τυφλός σαφώς και ισχύουν. Όσο για το καρακουκλάρα, αυτό εξηγείται έυκολα: γυναικεία ματαιοδοξία. Για το κελεπούρι όμως;

Από τα 8 μου μαθήτευα δίπλα από θείες μετρ του είδους περί κελεπουριού. Ολόκληρα οικογενειακά/φιλικά τραπέζια έχουν αφιερωθεί στο "να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου να βρείς ένα καλό παιδί" και στο "να τον τυλίξεις πριν σου τον φάει καμιά άλλη". Αυτά όλα σε ηλικίες από 8 μέχρι 18 γιατί μετά από αυτή την ηλικία τις αποστόμονα όλες με ένα "οοοοουυυυυυ πάλε τα ίδια". Όταν όμως για 10 ολόκληρα χρόνια όλος ο οικογενειακός και κοινωνικός σου περίγυρος σε κατευθύνει προς την αναζήτηση και καπάκωμα του υπέρτατου κελεπουριού εσύ πού καταλήγεις;

Καταλήγεις να ζείς ένα όμορφο ρόζ παραμύθι με το κάθε υποψήφιο κελεπούρι σε μια υπέροχη ροζ φούσκα. Και όταν σκάει κάποια στιγμή αυτή η φούσκα το "κελεπούρι" να μην συνειδητοποιεί καν την έννοια της φράσης "είχα κάνει τόσο όνειρα για μας, αλλά...". Ίσως πάλι να καταλήγεις στα 40 σου ακόμη να αναζητάς το κελεπούρι γιατί όσοι σου παρουσιάστηκαν δεν ήταν αρκετά όμορφοι/πλούσιοι/έξυπνοι/επιτυχημένοι. Μάλλον όμως καταλήγεις τυφλά ερωτευμένη να λες το "ναι" ή και να πιέζεις για το "ναι" που θα σε οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας.

Το μέγα ερώτημα λοιπόν είναι άλλο. Γιατί αυτές οι θείες, οι μετρ που λέγαμε του είδους, δεν είναι και αυτές παντρεμένες με κελεπούρια όπως αυτές καθορίζουν τον ορισμό της λέξης κελεπούρι;