Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Χιονόμπαλες Καλοκαιριάτικα

Ok it's official.. πέρασε πάνω από ένας χρόνος να μπλοκάρω... ο συντριπτικός αριθμός των φανατικών αναγνωστών μου (Σύνολο 2,5) με πιέζει να επανέλθω στο προσκήνιο, να μη στερήσω από την ανθρωπότητα το πηγαίο ταλέντο μου... Έτσι λοιπόν Σειρουμπάκι, ΙΤ (με τον ΕΤ καμία σχέση) και Ρρούτι (από το γνωστό Tuti Rrruti) this one is for you...

Πέρασε ένας χρόνος (και κάτι), ένας δύσκολος (και κάτι) χρόνος. Το ξέρω πως αυτά συνήθως λέγονται Πρωτοχρονιά και όχι στα μέσα του Ιούλη, όμως πάντα το καλοκαίρι τα πράγματα είναι πιο χαρούμενα, πιο φευγάτα. Και εκεί που μπορείς να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και την καθημερινότητα, εκεί είναι που μπορείς πιο εύκολα να κάνεις ένα βήμα πίσω, να πάρεις τη χιονόμπαλα του μικρόκοσμού σου στα χέρια σου, να την ταρακουνήσεις και αφού ηρεμήσουν τα χιονάκια ή / και τα γκλίτερ (η ποσοστιαία αναλογία διαφοροποιείται αναλόγως της δυσκολίας της χρονιάς), να κάνεις επιτέλους την ανασκόπησή σου.

Τα δύσκολα ξεκίνησαν πριν περίπου ένα χρόνο. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Κάθε τραγωδία όμως που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να τελιώνει με κάθαρση. Κι ενώ εγώ περίμενα τη λύτρωση, τη ψυχική ανακούφιση και την αποκατάσταση της ηθικής τάξης για να νιώσω δικαίωση, ταρακούνησα τη χιονόμπαλά μου (ακα I googled) και συνάντησα την αληθινή έννοια της κάθαρσης. "Η κάθαρση αποτελεί τη γέφυρα για τη μετάβαση από την Άγνοια στη Γνώση".

Άρα τη ψυχική ανακούφιση δε θα τη νιώσεις γιατί δικαιώθηκες... θα τη νιώσεις γιατί τώρα ξέρεις και αφού ξέρεις, τώρα μπορείς να δεις τα πράγματα ως πραγματικά έχουν. Αφού γίνεις θρύψαλα, η κάθαρση θα έρθει όχι γιατί κάτι θα συμβεί που θα σε αναδομήσει αλλά επειδή εσύ ο ίδιος γνωρίζοντας το πώς, πού, τί και γιατί σε έσπασε, θα μπορέσεις να αναθεωρήσεις και να ανασυγκροτηθείς.

Είδα την πραγματικότητα; Ναί, τώρα που ηρέμησε το χιονάκι είδα μέσα στη χιονόμπαλα μου μια τάξη του νηπιαγωγείου, με τα παιχνίδια αλλού σκορπισμένα κι αλλού συγιρισμένα με ιδεοψυχαναγκαστική ακρίβεια. Είδα παιδάκια πιασμένα χέρι χέρι κι άλλα (ή και τα ίδια) να βάζουν χέρι το ένα στ' άλλο. Είδα θυμό, παράπονο και έλλειψη αγάπης, το ένα να γεννά διαδοχικά το άλλο με κάθε πιθανό συνδιασμό.

Αναθεώρησα και ανασυγκροτήθηκα; Ναι και όχι... και έχω να πω πολλά ακόμα όχι από τώρα και στο εξής. Ναι αναθεώρησα, αλλά όχι το ποιά είμαι γιατί αυτό δεν αλλάζει. Όχι δεν ανασυγκροτήθηκα γιατί μου είναι λιγάκι δύσκολο χωρίς δικαίωση.

Εσύ πότε ταρακούνησες τελευταία φορά τη χιονόμπαλά σου;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σειρουμπάκι,
ελπίζω οι διακοπές να φέρουν έστω και σε μικρό βαθμό την κάθαρση. Ας είναι και προσωρινά!
Το 45,5555% του συντριπτικού αριθμού των αναγνωστών σου χαίρεται που επέστρεψες και ελπίζει ότι θα συνεχίσεις! Εξάλλου το είπες και μόνη σου, έτσι πηγάίο ταλέντο δεν πρέπει να χάνετε σε σημειώματα, επιστολές και προσχέδια ηλ. μηνυμάτων!

Zeta είπε...

i katharsi irthe idi... i dikaiwsi de, pezei pello! oh well I'll survive!!! efharistw kai esena alla kai ton ipolipo sintriptiko arithmo twn anagnwstwn mou!