Έμπρός, ένα δυο, προσοχή!
Εμένα με λένε Φακή.
Κορμί κορδωμένο, μουστάκι στριμμένο,
γαλόνια χρυσά και σπαθί.

Η σάλπιγγα τάρα τατά,
σπαθί και ντουφέκι χτυπά,
μπαμ μπουμ το κανόνι,
μπουμ μπαμ το τρομπόνι.

Ποιος βγαίνει σ' εμένα μπροστά;
Γυρεύω παντού τον εχτρό.
Κι ας είν' αντρειωμένοι σωρό,
γιγάντοι και δράκοι, θεριά με φαρμάκι,
καπνός μόλις πρόβαλα εγώ.

Μονάχα ξαφνιάζομαι,οχού!
τρομάζω απ' τους ίσκιους, χουχού!
Ένα φύσημα αγέρα, κι ας είναι και ημέρα,
μου παίρνει κι αντρεία και νου.

Βασίλης Ρώτας