Ακούω φωνές...

"Σήκω φύγε, τί κάθεσε; Αυτό δεν είσαι εσύ!"
"Να φύγεις να πας πού; Οι άλλοι την βγάζουνε με ψωμί και ελιά κι εσύ με παντεσπάνι και θές να φύγεις;"

Νιώθω λες και είμαι μέσα σε ένα λεωφορείο και δεν ξέρω σε ποιά στάση να κατέβω, ή αν καλά καλά πρέπει να κατέβω ή να περιμένω το τέρμα της διαδρομής... Μήπως να κατέβω τώρα ή να περιμένω μέχρι να συναντηθούν δύο λεωφορεία για να είμαι σίγουρη ότι δε θα μείνω στους 5 δρόμους; Το τελευταίο ακούγεται πιο λογικό... αν όμως δεν συναντηθούν ποτέ τα 2 λεωφορεία και πρέπει να κατέβω σε κάποια στάση για να μπω στο επόμενο; και σε ποιά απ'όλες τις στάσεις να περιμένω; και τί γίνεται αν το δεύτερο λεωφορείο είναι μια σακαράφα με σπασμένα φρένα;

Είμαι λοιπόν σε ένα λεωφορείο και ακούω φωνές "κάτσε", "σήκω", "κατέβα", "μείνε"... Πρέπει να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου, να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, να κάνω ένα πρόγραμμα, ένα διάγραμμα κάτι...

Είμαι στο λεωφορείο, ακούω φωνές, δεν ξέρω που πάω και δεν έχω και χάρτη... Ένας χριστιανός να στείλει αυτόν τον χάρτη δεν γίνεται;