Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Ανεξαρτησία, με την κακή έννοια

1η Οκτωβρίου 2010. Σημαδιακή μέρα. 50 χρόνια από την ανακύρηξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητο κράτος. Σήμερα γιορτάζει η Ανεξαρτησία, σήμερα ξημερώματα κατάλαβα πόσο πολύ ανεξάρτητη είμαι.

Ανεξαρτησία: η απουσία εξαρτήσεων (από άλλο άνθρωπο, συνθήκες, επιρροές, προκαταλήψεις κλπ.)

Ανεξάρτητος είσαι όταν είσαι μόνος σου, δε στηρίζεσαι σε κανέναν και δεν περιμένεις τίποτα από κανένα. Ανεξάρτητος είσαι ακόμα όταν κανείς δεν στηρίζεται σε εσένα και ούτε περιμένει να τον υποστηρίξεις Ανεξάρτητος είσαι όταν σε έχουν φτύσει απ' όλες τις πλευρές και δεν ανήκεις κάπου πολύ απλά γιατί είσαι ανεπιθύμητος. Ανεξάρτητος είσαι όταν ζεις στον κόσμο σου.

Μ'αρέσει να είμαι ανεξάρτητη και το επιδιώκω. Είναι όμως κάποιες φορές που η ίδια η ανεξαρτησία σε πληγώνει. Θα τα πω απλά, γιατί μόνο όταν τα βγάλω από μέσα μου και τα συγυρίσω σε μια κόλα χαρτί ίσως ανακουφιστώ και ανασάνω:

Προβλήματα στη δουλειά με τους προϊστάμενους και τους υπόλοιπους. Μου κατηγόρησαν τους υπόλοιπους. Αρνήθηκα τα πάντα και δήλωσα ανεξάρτητη. Τιμωρήθηκα γιατί αρνήθηκα να μιλήσω / κατηγορήσω. Απομακρύνθηκα από τους υπόλοιπους για να τους προστατεύσω (αφού θεωρήθηκα πηγή κακού) και για να παραμείνω ανεξάρτητη. Κλείστηκα στο καβούκι μου και δεν είπα τίποτα σε κανένα για να μη γίνει σάλος και ξεκινήσει νέος φαύλος κύκλος. Προσπάθησα να κρατήσω ίσες αποστάσεις από όλους. Ακόμη δε ξεπέρασα ολοκληρωτικά την αδικία που μ' έπνιξε. Στο μεσοδιάστημα κατάλαβα πως δεν απομακρύνθηκα μόνο εγώ, απομακρύνθηκαν και οι υπόλοιποι από εμένα. Σήμερα έμαθα πως οι υπόλοιποι απομακρύνθηκαν γιατί πιστεύουν πως εγώ είμαι αυτή που μίλησε / κατηγόρησε. Σήμερα ξημερώματα κατάλαβα πόσο πολύ ανεξάρτητη είμαι.

Όχι δε δουλεύω σε σωφρονιστικό ίδρυμα ούτε είμαι μέλος μαύρου κυκλώματος μαφίας, ναρκωτικών ή ιπποδρόμου, δεν είμαι καν μέλος παραθρησκευτικής ομάδας. Όχι δεν είμαι μαθήτρια δημοτικού, γυμνασίου ή λυκείου. Είναι μια συνηθισμένη δουλειά, απ' αυτές που πας το πρωί και τους βρίσκεις όλους γυαλισμένους, περιποιημένους, με το σεις και με το σας.

Ανεξαρτησία. Μετά ήρθε το πραξικόπημα και μετά η εισβολή.

Αλήθεια πονάει να είσαι τόσο ανεξάρτητος... Και θυμώνω με τον εαυτό μου που στεναχωριέμαι, γιατί στον ανεξάρτητο μικρόκοσμό μου είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη...

4 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Η εξάρτηση από το παρελθόν που ανήκει άραγε; Σε ποια κατηγορία;
Καλημέρα!

Ζέτα είπε...

Καλημέρα, καλωσήρθες!

Το παρελθόν και τα βιώματα μας καθορίζουν το ποιος είμαστε σήμερα. Όσο και να το θέλουμε λοιπόν πάντα θα κουβαλάμε μέσα μας έστω και υποσεινήδητα ένα κομμάτι από τα παλιά... η εξάρτηση από το παρελθόν ανήκει λοιπόν στην κατηγορία καταναγκαστικά... αν όμως κάποιος ζει το παρόν του μέσα από το παρελθόν τότε αλλάζουμε κατηγορία και πάμε στα κολλήματα :)

Ανώνυμος είπε...

Απο τη διευκρίνησή σου ότι δεν εργάζεσαι σε σοφρωνιστικό ίδρυμα κτλ αντιλαμβάνομαι ότι εσύ η ίδια ξέρεις ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στο εργασιακό σου περιβάλλον είναι παιδiάστικα και κανένα πόνο δεν αξίζουν.. Μακάρι να είσαι πάντα ανεξάρτητη και ο εαυτός σου!!
Αφιερωμένο το πιο κάτω:
http://www.youtube.com/watch?v=Oq5Uiabz6gI
Φιλιά

Ζέτα είπε...

@Ανώνυμος
Το ξέρω πως είναι παιδιάστικα και σ'ευχαριστώ που μου το θυμίζεις... γιατί καμιά φορά αμά το ζεις καθημερινά εύκολα μπορείς να χάσεις το μέτρο... Καλύτερα μόνος μου εγώ κι ο πόνος μου να κάνουμε παρέα! ;)http://www.youtube.com/watch?v=gBd4YvQv3HY
Να 'σαι καλά! χχχ